Technika sitodruku wywodzi się już z czasów starożytnych. Metoda to miała swój początek w Japonii w XII wieku. Została wynaleziona przez człowieka, który wykorzystywał ją do celów ozdobnych, np na kimonach. Kluczowym urządzeniem jest tutaj sito, w którym część oczek jest zasklepiona. Natomiast wolne oczka tworzą matrycę. Podczas drukowania, farba rozprowadzana jest na powierzchni siatki za pomocą rakla. Przeciska się ona przez wolne oczka bezpośrednio na znakowany artykuł reklamowy. W ten sposób powstaje efektowny nadruk.

Sitodruk wykorzystuje się zarówno w druku, na materiałach takich jak papier, folia, tektura czy płyty z wykonane z tworzywa sztucznego oraz na metalu. Często wykorzystywany jest też w grafice użytkowej czy artystycznej lub do tworzenia nadruków na koszulki.  Technologię sitodrukową używa się także w mikroelektronice w wyrobie układów scalonych. Cieszy się ona dużum powodzeniem ze względu na szerokie zastosowanie, trwałość oraz niską cenę. Dużo szkół posiada w ofercie specjalny program poświęcony specjalizacji w tej dziedzinie.

Sitodruk przeżywał w Polsce szczyt popularności w latach 90’ XX wieku, a obecnie wraca do łask środowisk artystycznych ze względu na swoją oryginalność. W Polsce funkcjonuje Polskie Stowarzyszenie Sitodruku i Druku cyfrowego w Krakowie, które należy do prestiżowej organizacji pozarządowej FESPA – Federacja Europejskich Związków Sitodrukarzy. Celem stowarzyszenia jest poszerzanie wiedzy w zakresie sitodruku i zachęcanie do aktywnego korzystania z tej metody.